درود بر رییس جمهور شجاع و بلند پرواز تاریخ ایران که با صداقت و شجاعتی غیر قابل وصف در عرصه های مختلف بین المللی نه تنها باعث افتخار ملت ایران بلکه باعث افتخار همه ی مردم آزاده جهان از هر نژاد و ملّت و مذهبی شده است .                                                               

درود بر قهرمانی که با زنده کردن خط امام و انقلاب بعد از رکودی چندساله  ، در زیر لوای رهبری فرزانه ، مجاهدی نستوه و مقاومی چون کوه با بلند کردن پرچم پر افتخار ایران اسلامی برفراز قله های اوج پروازهای بلند همتانه و نامحدود خویش چشم جهانیان را خیره ی صداقت ، شهامت و صراحت کلام پردوام خویش نموده است و با تشنجی که بر اعضای دشمن جنایتکار صهیونیستی مستولی نموده است امکان هرتصمیمی را از او گرفته است تا جایی که عقلش را متزلزل و اعصابش را متشنج و حرکاتش را ابلهانه نموده است .                                                                                      

احمدی نژاد این مرد پر سودا و بی ادعا که سودایی جز برافراشتن پرچم عدالت ، آزادی و یکرنگی و کرامت انسانی در تمام جهان را در سر ندارد و حاضر است از تمام وجوش در راه تحقق اهدافش مایه بگذارد الحق که به شایستگی ریاست جنبش عدم تعهد را پذیرفت و ریاستش مورد استقبال تمام خیر اندیشان صادق قرار گرفت تا کور شود چشم آنانی که وی را در شأن آن نمی داستند و در گوشه و کنار جهان مگس وار با صدای و زوز گوش خراششان جزبر سردرد مردم و بی اعتباری ی خویش چیزی نیفزودند .        

اینجانب علارغم اینکه در سیاست خارجی به سیاست ترکیه ای و عربستانی و ناسیونالیستی و بعضی مسایل داخلی ی رییس جمهور محترم اشکالاتی به نظر خودم وارد می دانم و قبلاً در همین وبلاگ بیان نموده ام ، ولی این باعث نمی شود .که شجاعت ، صداقت ،سخت کوشی ،تواضع ،ساده زیستی ، بی ادعایی ، صراحت و مردمی و پای بند به شعارهای مذهبی بودنش را مثل بعضی افراد تنگ نظر نادیده بگیرم و به هر بهانه ای باعث تخریب شخصیت والای ایشان شوم .                                                                       

 خداوند همه ی خدمتگزاران صدیق جامعه ی بشریت را سالم و موفق بدارد و عاقبت بخیر نماید.

با عرض تبریک سالگرد میلاد مبارک امام هشتم علیه السلام

این تصنیف تقدیم می گردد

چه جلوه گر شد ، جمال ایزد ، ز نور روی ، امام هشتم  

      چه شد معطر ، تمام عالم ، ز لطف بوی ، امام هشتم

زبس که والا ،بود مقامش ،به نزد ایزد ، ملایک از شوق

      ز آسمانها ،روانه گشتند ، دوان به سوی ،امام هشتم

دگر میی را ،ز هیچ ساقی ،به هیچ بزمی ،نمی پذیرد    

     کسی که نوشد ، به لطف ایزد ،می از سبوی ، امام هشتم

چنان به مهر و ،محبت و لطف ، قرین بود او ،وجود پاکش   

      که خلق عالم ، به حیرتستند ،ز خلق و خوی ،امام هشتم

دگر به کویی ، نگیرد انسی ، وطن بود یا ،دیار یاری    

      کسی که دارد ،به سر هوای ،صفای کوی ، امام هشتم

کسی که حالی ، گرفته باشد ، ز وصف یاری ،به این خصایص

       ز بی قراری ، بود به منگی ، به جستجوی ، امام هشتم

کسی که دارد ،نصیب عقل و ، مقام عرف و ، مرام منصف

       کجا نماید ،عوض جهان را ، به تار موی ،امام هشتم

بگو به مدحش ،همیشه «آبی»، که باشد اجرش ، به نزد ایزد    

       کسی که باشد ، به صدق و صافی ، مدیحه گوی ،امام هتتم       

با عرض تبریک سالگرد میلاد خجسته امام هشتم

علیه السلام این تصنیف تقدیم می گردد.

 چه زببا شد زمین ،چه جالب شد جهان

               چه به به دلنشین ، شد آهنگ زمان

چه شوری شد بپا ، درون سینه ها

               که دلها شد زشوق ، بشدت شادمان

غما بیرون شو از ، درون جان ما

               که آمد در جهان ،امامی مهربان

به کاظم هدیه داد ، خدا فرزانه ای

               که در توصیف ،او بود قاصر زبان

رضا نامش شد و ، فلک شد رام او      

               که از لطف خداست ، نشانی جاودان

چو آمد هشتمین ، امام شیعیان    

               ز لطفش شد جهان ، سرایی دلستان

در او قرآن نمود ، تجسّم در عمل

               در او شد جلوه گر ، خدای لامکان

در این عید سعید ، وزین فرخندگی

               بهار آمد پدید ، به هنگام خزان

نه تنها در زبان ، نگنجد وصف او

               که عقل از درک اوست ،بشدّت ناتوان

کسی کِی می شود ، زجودش ناامید      

              که آهو را گرفت ، به لطفش در امان

مکش «آبی» تو دست ، ز دامانش دمی

               کزاو درمان شود ، دل وجسم و روان

  1- شتری کوهانش را سوهان می کرد کسی به او گفت این چه  1

کاریست که می کنی ؟ شتر گفت می خواهم اسب شوم. او

 گفت بیچاره داری خر می شوی .شتر فوراً از سوهان کشیدن

دست برداشت ولی از ترس تا آخر عمرش به آیینه نگاه نکرد.

2- می گویند در بیابان استخوان شکسته هم غنیمت است ،ولی باید این مطلب به گوش سگها نرسد.     

3- هرچه گرسنه تر باشی از دنیا سیرتر میشی .

4- از شدت نیاز چنان اشک ریخت که زیر پایش خیس شد ولی بجای

اینکه کمکش کنند به او تهمت زدند.

5- نانوایی که نان را به نرخ روز می فروخت مورد اعتراض قرار گرفت ، چون شب شده بود.

6- دل شیر می خواهد که با دم شیر بازی کند ولی اگر دل شیر نبود می شود با دم خروس بازی کرد به شرط اینکه از منقارش نترسید.

  7- تا موش ماررا دید از ترس مو در بدنش سیخ شد مار فکر کرد او خار پشت است از ترس فرار کرد .

8- پیام روزهای سیاه سیگاری شبهای تباه بیماری است.

9- عاقلی به دیوانه ای گفت چرا پرت وپلا می گویی ؟ دیوانه گفت مگر دیوانه ام که از زبانم استفاده نکنم.

10- مواظب باش گفتار زیبا یی رفتار زشتی را در نظرت مخفی نکند .

11- اگر خودت را خیلی سفت ومحکم بگیری دست وپایت بهم می پیچد و زمین می خوری وهیچکس هم بدادت نمی رسد.

12- توجه ! توجه! هواپیما در ارتفاع دوازده هزار پایی دچار حادثه شده است پس خونسردی خود راحفظ کنید و کمر بند ها را شجاعانه باز کنید تا راحتتر به آسمان پرواز کند. 

چه پستند توهین کنندگان به شریفترین پدیده ی خلقت

چه پستند جانوران دو پای انسان نمایی که مغزهای منجمدشان را چون حیوانات بی درک و شعور و از انسانیت و وجدان به دور با کمال غرور در کلّه ای تهی از کارایی مفید بر فراز لاشه ای رشد یافته با هرچه حرام و معده ای پر شده از آخورهای  حاوی ی هرچه که از هرجا رسد و قابل خوردن و هضم شدن باشد بدون کمترین پرهیزی از هر نظر حمل می کنند و با هیکل بی خاصیت و پر ضررشان هیچ ثمری جز سربار بودن برای جامعه را ندارند.                              آری آنها که تنها زنده بودن و خوردن و خوابیدن و سرگرم شدن با هرآلودگی  و فساد را تمام فکر و ذکر و همّ و غم خود قرار داده اند و دیگر هیچ چیز را چون نمی فهمند قبول ندارند و کمترین درکی را از معنویات و  عقل و منطق و انصاف و محبت و مروت نمی توانند داشته باشند باید گفت حق دارند نتوانند فکرشان را در مسایلی غیر از شهوات به کار اندازند و برای افرادی که بالاتر از درکشان مطلبی را عنوان می کنند ارزشی قایل شوند . آنها که فقط به خاطر لذّت زیر دندان حاضرند هر جانوری حتی خوک کثیف و آلوده تر از تمام حیوانات را بدرند و بخورند  و مانند خوک از هر آلودگی ی جسم و روح پرهیزی ندشته باشند و فخ فخ کنان دور خود بچرخند و از تماشای همراهی ی ناموسشان با دیگران کمترین اخمی به صورت راه ندهند و همیشه با زباله هایشان زندگی کنند مگر می توانند گردن کلفت خوکی ی خود را کمی به اطراف و اکناف به چرخانند و واقعیتی را غیر از لاشه ی خپل و پاهای همیشه در گل خود بنگرند  و صدایی غیر از فخ فخ همنوعان خود را بشنوند. جز اینکه مثل خوکهایشان همیشه سرشسان را پایین انداخته همه چیز را پوزمالی و لجن مالی و تا حد نفس تنگی به دهان و سپس به معده ی آلوده ی خود بکشند .

 آنها اگر به کلیسا هم قدم می گذارند نه برای خدا و نه برای حضرت عیسی است . چون آنها از خدا و عیسی غیر از نام و اینکه می شود در زیر سایه آنها همه چیز را به آتش کشید چیز دیگری نمی فهمند .آنها اگر به کلیسا هم وابستگی نشان دهند و سنگش را به سینه ی از حسرت تنگشان بزنند برای اینست که بتوانند ننگشان را با رنگ کلیسا پوشش دهند و در سنگری روحانی بهتر اعمال شیطانی را پیاده کنند . اگرچه در گفتارشان گاهی اسمی هم از مسیحیت و خدا می آید ولی کردارشان نشان می دهد که پندارشان چیز دیگری است یعنی برعکس گفتارشان است. آنها اگر برای روحانیت و معنویت کمترین ارزشی قایل بودند و مقام شامخ عیسی ابن مریم علیه السلام را درک می کردند و می توانستد کمترین بهره ای را از سفارشات و فرمایشات آن حضرت ببرند اولاً نه تنها در ستمها ، حقارت ها و توهینهایی را که تا کنون  به امت آن پیغمبر در فلسطین و لبنان و جاهای دیگر شده است دست نمی داشتند که اگر از طرف افراد دیگری هم می شد تحمل نمی کردند . و ثانیا ً به کسی که بالاترین مقام را برای حضرت عیسی قایل شده و برخلاف   مسیحیان و حتی کشیشهایشان که او را کشته شده و ازبین رفته می پندارند زنده و مقرب درگاه خدا به حساب می آورد چنین ستمها و توهینهایی را روا نمی داشتند .

آری پیغمبر اسلام حضرت عیسی را پیغمبر بزرگ خدا و زنده و مقرب درگاه او و ذخیره ای برای روز قیام همراه حضرت صاحب الزمان می د اند .او برای تمام پیغمبرا ن خدا از آدم و نوح گرفته تا ابراهیم و موسی و عیسی مقام والایی قایل است و کتاب آسمانی اش قرآن شاهدی زنده براین مدعاست  و پیام خود را نیز مکمل پیامهای ایشان می داند .

پس با چه دلیل و منطق و وجدانی یک مسیحی ی مؤمن باید به خود بقبولاند که بتواند به پیغمبری که بالاترین مقام و احترام را برای پیغمبر او قایل شده است توهین کند.

   یک مسیحی ی با ایمان و وجدان هرگز نمی تواند به کسی توهین کند که با مژده ی رحمت بی کران رسالتش را آغاز کرده است و شروع هر اقدامش با بسم الّاه الرحمن الرحیم یعنی توسل به خدای بخشنده ی مهربان می باشد.

به کسی توهین کند که دلسوز تمام انسانهای روی زمین بوده است و شرط برتری را تنها تقوا و انجام اعمال نیکو دانسته است نه نژاد و رنگ و زبان و قومیت و هر ادعای دیگر .

به کسی توهین کند که کودکان را فرشتگان معصومی می دانست که می توانند با تربیت صحیح به انسانهای وارسته ای تبدیل شوند و با آنها بازی می کرد .

به کسی توهین کند که در هنگام مرگ تا از خدا ضمانت امتش را نگرفت راحت جان نداد.

به کسی توهین کند که در پیش قدم شدن در سلام کردن به کوچک و بزرگ گوی سبقت را از همگان ربوده بود.

به کسی توهین کند که وقتی در مجلسی می نشست نه از نظر جای نشستن و نه از نظر وضع لباس و نه از طرز نشستن کسی نمی توانست او را از بقیه تشخیص دهد .

به کسی توهین کند که پس از بیماری فرد یهودی که در هنگام  سلامتی روی سرش خاکستر می ریخت به عیادتش می رود و او را مورد تفقد قرار می دهد .

به کسی توهین کند که بالاترین رسالتش را پیاده کردن خلق نیکو دانسته است .

به کسی تو هین کند که تمام سرمایه ی فراوان همسرش را صرف راه خدا و رفع حاجت نیازمندان نمود .

به کسی توهین کند که در اندک مدتی دربین افراد بی سواد و بی فرهنگ و متفرق چنان فرهنگ و وحدتی برقرار نمود که چشم جهانیان را خیره کرد و اگر پس از وی به همان نحو ادامه می یافت دنیا به بهشت تبدیل شده بود و دیگر ابلهانی فاسد مثل توهین کنندگان موجود جایی در جهان نداشتند .

به کسی توهین کند که زن را از قعر ذلت به اوج عزت رساند .  

آری آنها که به چنین انسان با عظمتی توهین کنند نه تنها مسیحی نیستند که کمترین بویی از انسانییت و وجدان و شرف نبرده اند .پس وای بر مسمانان و مسیحیانی که سهل انگارانه از این پدیده شوم بگذرند.                              

آری با توهین به بزرگترین افراداست که پستترین افراد شناخته می شوند . این فرمول طبیعت است که باید اینگونه جوابش پیدا و بین همگان رسوا شود .