با عرض تبریک سالگرد میلاد خجسته امام هشتم

علیه السلام این تصنیف تقدیم می گردد.

 چه زببا شد زمین ،چه جالب شد جهان

               چه به به دلنشین ، شد آهنگ زمان

چه شوری شد بپا ، درون سینه ها

               که دلها شد زشوق ، بشدت شادمان

غما بیرون شو از ، درون جان ما

               که آمد در جهان ،امامی مهربان

به کاظم هدیه داد ، خدا فرزانه ای

               که در توصیف ،او بود قاصر زبان

رضا نامش شد و ، فلک شد رام او      

               که از لطف خداست ، نشانی جاودان

چو آمد هشتمین ، امام شیعیان    

               ز لطفش شد جهان ، سرایی دلستان

در او قرآن نمود ، تجسّم در عمل

               در او شد جلوه گر ، خدای لامکان

در این عید سعید ، وزین فرخندگی

               بهار آمد پدید ، به هنگام خزان

نه تنها در زبان ، نگنجد وصف او

               که عقل از درک اوست ،بشدّت ناتوان

کسی کِی می شود ، زجودش ناامید      

              که آهو را گرفت ، به لطفش در امان

مکش «آبی» تو دست ، ز دامانش دمی

               کزاو درمان شود ، دل وجسم و روان