پشت فرمان هرکه بنشیند بود فرمان روا     

     سینه اش پر گردد از شور و سرش نیز از هو

سر نشینان پیش او دیگر ندارند ارزشی      

      چون که گیرد جملگی را همچنان زیر لوا

گر بداند یا نداند یا بفهمد یا که نه               

    اوبـود دارای فـرمـان و بـقـیـّـه بی نـوا

هرکه را بر جسم و جان و دل رسد آزردگی  

   هرچه او تجویز بنماید همان باشد دوا

اختیار حرکت و ایست و شتاب و بدروی   

      هست با او چون نباشد بر کسی دیگر روا

«آبیا» دل را مکن هرگز به شعر خویش خوش            

          گر نباشد شعر تو دارای شور و محتوا