در این دنیای دارای تنّوع ، یکی بینی که در رخسار زیباست                

    یکی هم گر به چهره نیست زیبا ، ولی در نحوه ی گفتار زیباست

یکی هم گر بود زین هر دو محروم ، مگیرش عیب ومنمایش ملامت

     که می بینی به رغم هردو اینها ، بطرز حرکت و رفتار زیباست

مکن عیب ای حسود تنگ دیده ، به سیمایی ز مخلوقات عالم        

     که هر چیزیست مخلوق خداوند ، چو خوبش بنگری بسیار زیباست

نه تنها وقت بودن با عزیزان ، و یا هنگام تفریح و تماشا

که گر قدر زمان را خوب دانی ، تمام لحظه های یار زیباست

نه تنها ماهی و پروانه و گل ، به دریا و به بستان و گلستان

که همچون در کویر و کوه و صحرا ، چو آهو نیز موش و مار زیباست

نه تنها راه کوه و راه گلزار ، که در چشمان مشتاقان مجنون           

    چو درراه وصال یار باشی ، در او سنگ و کلوخ وخار زیباست

زچشم من نمی افتد نگارم ، اگر هر لحظه هم آید  به چشمم                

     هزاران بار اگر آید به چشمم به جانش هر هزاران بار زیباست

طبیعت را نباشد هیچ زشتی ، به هر جایش که می خواهی نظر کن                

      نگاهت گر نگاهی عارفانه است ، بیابان نیز چون گلزار زیباست

خدارا شکر کن زانعام بیحد ، که داده بر تو و بر کلّ مخلوق            

      که شکرش برزبان بندگانش ، مرتب گر شود تکرار زیباست

اگر« آبی» به خاک ذلّت افتی ، به جرم ناسپاسیهایت از حق              

      به جرم خویش چون اقرار داری ، به رفتارت همین اقرار زیباست