سرّ سییگار

من نمی دانم چـه در سیگار هست !   

       کاین همـه سیـگارکش   بسیـار هست

گـرچه سیـگاری از ان بینـد ضـرر   

         دود آن هـم نیـز   خلـق آزار هست

پس ازآن پرهیـز بایـد کترد ، چــون   

       ضدّ جـان و مـال و وقت و کار هست

ارزش جان

سیـگاریان بیدار ، ارزش دهیـد جـان را   

      چون دشمن است سیگار، دور افکنید آن را

با سرفه های جاری ،از دود سینه سوزش   

      غمـگیـنشـان مخـواهیـد ، افراد خانمـان را

هم جان خویشتن را،بهرش تلف مسـازید 

      هم در رهــش مبـازید ، اوقات بس گران را

حیفـست سینه تان را ،پردودکردن و نیز  

          مجـرای آن نمـودن ، بینی و   هم دهان را

ای عامـلان تـوزیع ، هر جـا که مستقرّیـد    

    محض خـدا ببندید ، هم دکّه هم دکان را

باسود بی کرانش ،چون بر زیان خلقست     

     صرف نظـر نماییـد ، این   سـود پرزیان را

کایـن دیـو زشت سـیرت ، هرجـا کـه روی بیند      

     معتــاد خـویـش ســازد ، هـم پیر و هم جـوان را

«آبی »که سینه اش ر ،پرکرده سوزسیگار     

   این گونه پر نموده است  فریادش آسمان را

دود سیگار

 چـه دیدی جـان من از دود سیـگار ؟                

           کـه اینـگـونـه شـدی بر آن گـرفتـار

 چو دشمن بهر وقت و مال و جانست          

          زرنگـی کن ، ز دشمـن دسـت بردار