تو که که با ظاهر خراب خویش،باطنت را درست پنداری

      و کسی را که ظاهرش خوبست ، در عمل زشت و سست پنداری

تو چنان باطنت خراب بود ، که شده در قیافه ات سرریز

      پس دگر دم مزن به هر جایی ، از مرام درست و پرپرهیز

تو بجز ظاهر ضرربارت ، بارفرهنگی ات چه می باشد؟

      که همانی که دردلت باشد ، به سر وروی خلق می پاشد