از وطن بیرون بیا جانا جهانی فکر کن

                                            گرچه در روی زمینی آسمانی فکر کن

هر کجا باشی و داری هر مرام و مسلکی

                                                 بر تمام مردم دنیای فانی فکر کن

از تعصبهای بی جای نژاد و شهر خود 

                                             دست بردار به یاری بی نشانی فکر کن

گر زدرد خود تو را گوید کسی با لهجه ای

                                            بی تعصب بر زبانش بر معانی فکر کن

ای هنر مندی که داری سر به لاک خود مدام

                                           در برون لاک بر خدمت رسانی فکر کن

کینه ناهمزبانان را زدل بیرون نما     

                                          بر خروشیدن به ضد خصم جانی فکر کن

دل مکن خوش بر دو روز عمر این دنیای پست 

                                               بلکه بهر زندگی ی جاودانی فکر کن

مشنو آن را گر کسی گوید که در کار هنر

                                             مثل کاسب کارهای آب ونانی فکر کن

«آبیا» در فکر کردن مستقل از غیر باش  

                                              گرچه گویندت که مانند فلانی فکر کن